Twee constateringen na mijn verhuizing van vorige maand: noch mijn gekopieerde cd’s, noch mijn Night- en Rotown kaartjes gaan een volgende verhuzing halen.
Dat de cd’s, in het pre-download tijdperk netjes gekopieerd van gehuurde cd’s uit de Centrale Discotheek en de Filmfeak aan de Hesseplaats, geen eeuwig leven beschoren waren vermoedde ik al. Maar dat ook mijn tastbare herinneringen aan veel van de concerten in mijn thuisstad kwijt zou raken had ik niet verwacht. Wat blijkt: de inkt van de matrixprinter waarmee de kaartjes geprint werden lost langzaam op (datzelfde geldt trouwens ook voor mijn herinneringen aan een aantal concerten die ik kennelijk had bijgewoond). Concertkaartjes uit andere steden zijn met een betere kwaliteit inkt gedrukt en kan ik hopelijk wel ooit aan mijn achterkleinkinderen laten zien.
De tekst op de voorzijde van het kaartje van Morphine, 24 mei 1994, in de Basement, is nog net te lezen. Dit concert staat me nog wel goed bij, ook omdat ik Cure For Pain in het jaar daarvoor grijs had gedraaid. Eens niet een indie- of grunge band met de gebruikelijke bas-drum-gitaren-houthakkershirt combi, maar een wat apart trio bestaande uit zanger met tweesnarige bas en saxofonist. Vooral de saxofonist, Dana Colley, maakte indruk wanneer hij met twee (!) saxofoons tegelijk soleerde. Na afloop heb ik met de vrienden met wie ik was nog een tijdje met de zanger, Mark Sandman staan kletsen. Hij signeerde ook ons kaartje (je was 17 dus dat vroeg je toen nog gewoon). Helaas is hij vijf jaar later tijdens een concert aan een hartaanval overleden, wat direct het einde van de band was.Online is er niets over het concert te vinden. Ik denk trouwens vrij zeker te weten dat het concert in de grote zaal en niet in de Basement plaats vond, maar als iemand van jullie het zich ook nog kan herinneren dan hoor ik dat graag.
Michel Rorai
